کیت های تشخیص سریع در واقع ابزارهایی هستند که برای تشخیص سریع و دقیق بیماری ها، عفونت ها و ویروس ها استفاده می شوند. این کیت ها عمدتا به دو نوع تقسیم می شوند: کیت های مولکولی و کیت های ایمنی شناسی.

کیت های مولکولی در واقع برای تشخیص ژنوم ویروس یا باکتری در نمونه های بیولوژیکی مورد استفاده قرار می گیرند. برای این کار، بخشی از ژنوم ویروس یا باکتری که به صورت خاص برای آن تست طراحی شده است، در نمونه بیولوژیکی شناسایی می شود. این کیت ها معمولا برای تشخیص سریع و دقیق بیماری هایی مانند کووید-19، سل و هپاتیت B و C استفاده می شوند.

کیت های ایمنی شناسی به دو شکل مختلف عمل می کنند: تشخیص آنتی بادی ها و تشخیص آنتی ژن ها. در کیت های تشخیص آنتی بادی، آنتی بادی های موجود در نمونه بیولوژیکی شناسایی می شوند. در کیت های تشخیص آنتی ژن، آنتی ژن های ویروس یا باکتری در نمونه شناسایی می شوند. این کیت ها عمدتا برای تشخیص سریع و دقیق بیماری هایی مانند هیومن ایمنوویروس (HIV) و هپاتیت A و B استفاده می شوند.

تاریخچه کیت های تشخیص سریع به دهه 1960 برمی گردد، هنگامی که آزمایشگاه های پزشکی برای تشخیص سریع بیماری هایی مانند سیفیلیس و تیفوئید استفاده می کردند. امروزه، کیت های تشخیص سریع برای تشخیص سریع بیماری هایی مانند کووید-19 به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در مبارزه با شیوع ویروس در سراسر جهان استفاده می شوند.رپید تست به عنوان یک روش سریع و نسبتاً دقیق جهت تشخیص سریع بیماری‌های عفونی مانند کووید-۱۹ مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تست‌ها از طریق جذب آنتی‌بادی‌های موجود در خون برای تشخیص بیماری استفاده می‌شوند. از مزایای رپید تست می‌توان به سرعت انجام، قابلیت اجرا در محل، هزینه کمتر نسبت به تست‌های مربوطه و نیاز به تجهیزات پایه کمتر اشاره کرد.

چه کسی کیت تشخیص سریع رو اختراع کرد؟

کیت تشخیص سریع اولین بار توسط کمپانی آلمانی بایر در سال ۱۹۷۵ اختراع شد.