HIVویروس نقص ایمنی بدن انسان است. این ویروس با از بین بردن سلولهای مهم بدن به نام لنفوسیتهای T(تحت عنوان CD4مثبت) که با بیماری و عفونت مبارزه میکنند، سیستم ایمنی بدن را ضعیف میکند. هنگامیکه تعداد لنفوسیتهای Tدر فرد آلوده به HIVتا حد معینی سقوط کند، شخص مستعد ابتلا به مجموعهای از بیماریها میشود که در حالت معمول، بدن میتواند آنها را مهار کند. ایدز عبارت است از مجموعهای از نشانهها که به علت عفونت مزمن HIVایجاد میشود. در این مرحله پس از یک دوره طولانی که حتی میتواند بیش از ده سال طول بکشد، ویروس زیاد شده و با کاهش تعداد لنفوسیتهای T CD4+، سطح ایمنی فرد پایین آمده و مستعد ابتلا به عفونتهای فرصتطلب میشود.
عفونتHIV بدون درمان، میتواند منجر به ایدز (نشانگان اکتسابی کمبود ایمنی) شود. افرادی که مبتلا به ایدز هستند، سیستم ایمنی بسیار آسیبدیده دارند که باعث عفونتهای شدید میشود که بهطورمعمول افراد سالم را آلوده نمیکند درنهایت ممکن است عفونت منجر به مرگ شود.
انتقال بیماری
این ویروس میتواند از طریق تماس جنسی (مرد با زن، مرد با مرد و زن با زن)، از طریق خون و فرآوردههای خونی آلوده (مثلاً از طریق بهکارگیری وسایل مشترک تزریق ماند سوزن یا سرنگ) و از طریق مادران آلوده به شیرخواران در طول بارداری، حولوحوش زایمان و یا از طریق تغذیه با شیر مادر منتقل شود.
درمان
برخلاف برخی از ویروسهای دیگر، بدن انسان نمیتواند بهطور کامل از وجود ویروسHIV در بدن رها شود. درمان قطعی در حال حاضر وجود ندارد، اما با مراقبتهای پزشکی مناسب، HIV میتواند کنترل شود. داروهایی که برای درمانHIV استفاده میشود، درمان ضد رتروویروسی یاART است. این داروها میزان ویروس افراد را به تعداد کمی کاهش میدهند و آنها میتوانند زندگی طولانی و سالم داشته باشند. قبل از معرفی ART در اواسط دهه 1990، افراد مبتلا به اچ آی وی بعد چند سال به بیماری ایدز مبتلا میشدند. امروز، کسی که مبتلا بهHIV است و قبل از اینکه بیماری پیشرفت کند درمان شود، میتواند طول عمر طبیعی داشته باشد و به میزان افراد سالم زندگی کند.